یادداشت | رأی دادن یا رأی ندادن، مساله این است!

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، بیش از چهل سال از انقلاب شکوهمند مردم ایران علیه طاغوت و دستگاه ظلم می گذرد. در این سالها ، مردم ایران موفقیت های بی ­نظیری را به چشم دیدند و مشقت های بسیار بدوش کشیدند.آنها در دفاع جانانه از میهن یک وجب خاک میهن را به اجنبی ندادند. حمایت های استکبار جهانی و کشور های مختلف جهان، مانع مبارزه مردم با صدام جنایتکار نشد. مردم وطن ، از جان و مال خود گذشتند ولی باج به اجنبی ها ندادند.

دشمنان وطن با تحریم و فشار اقتصادی عزم کردند که مردم را زیر فشار حداکثری خود له کنند ، امَّا از وطن صدای غیرت و شعور به گوش رسید و از آنها صدای شکستن دندان و دنده ­ها.

آری این روزها مردم از برخی مسئولین گلایه دارند، از ضعف مدیریت ها، از حقوق های نجومی و از صف های عریض و طویل. مردم گله دارند از اینکه جوانان تحصیل کرده­ی آنها بیکار در خانه باشند و آقا زادگان در مناصب مهم. مردم گله دارند از فشار گرانی مسکن، از سختی ازدواج جوان ها. داغ بی کفایتی برخی مسئولین و فشار دشمنان اینک بر دوش مردم ما سنگینی می کند.

بسیاری در این روزها از رای دادن مردم یا رای ندادن مردم می گویند. مسلما آن چیزی که حق طبیعی هر انسانی است اختیار در عمل است. هیچ کسی نمی تواند دیگری را مجبور به دادن رای یا ندادن کند. این مردم هستند که تصمیم  می گیرند.

بسیاری از مردم تصمیم بر استفاده از حق قانونی خود در انتخاب شخص اول اجرایی کشور دارند. آنها هم از گرانی ها و نابسامانی ها گله مند هستند، امَّا راه اصلاح مسئولین را انتخاب افراد شایسته می­دانند. از نگاه آنها هر رای ، تاییدی است بر اصل نظام و خروش چهل ساله مردم برای گرفتن حق تاریخی خود از اجانب. اینان خود را مدیون جوانان به خاک و خون غلتیده وطن می ­دانند و نمی­خواهند تلاش و زحمات آنها تلف شود. آنها با صبر استراتژیک و استفاده از تمام حق قانونی خود در انتخابات ، سرنوشت را خود رقم می ­زنند.

امَّا بسیاری دیگر از مردم تصمیم بر عدم مشارکت گرفته ­اند. شاید وجه مشترک آنها ، گوش مالی برخی از مسئولین بی کفایت باشد. آن مسئولینی که با ضعف خود گرانی و فشار را برای مردم به ارمغان آورده­اند. آن مسئولینی که خواست آنها در رفع بیکاری و تامین مسکن و مایحتاج ضروری، را ندیدند.

شاید هم برخی از آنها می خواهند به مسئولینی که از نگاه شان بی کفایت هستند ، بفهمانند ما وجود داریم و آزادیم در عدم مشارکت!

آری همه مردم وطن آزادند، اساسا انقلاب آمده تا زنجیرهای استبداد را ازپای وطن بگسَلَد. انقلاب اسلامی ایران تجلی آزادی خواهی و عدالت خواهی وطن بود. دلسوزان نظام هیچگاه بدنبال مجبور کردن مردم برای رای دادن نبودند. آنها انقلاب و مردم را دو رکن جدانشدنی می دانند . انقلاب متعلِّق به مردم و برای تامین منافع ملَّت است.

امَّا آیا با رای ندادن ، مسئولین بی کفایت هُشیار می­ شوند؟ آن مسئول بی کفایتی  که جوانان به خاک غلتیده وطن ، صبوری ملَّت فهیم و غیرت جوانان وطن در ورزش و علم و جهاد را دیده باشد ، و بیدار نشده باشد ، با رای ندادن بیدار می شود؟ آیا رای ندادن آنهایی را که خود را به خواب زده اند بیدار می­ کند؟ یا مهم ترین حق قانونی را از مردم سلب می­ کند؟ حقِّی که سرنوشت را برای وطن و میهن ترسیم می کند!

قلب هر انسان با شرافتی از دیدن کارتن خواب ها، زباله گردها، مریض های محتاج دارو، فرزندان بی سرپرست، آه پدران ، ناله مادران وطن و کودکانی که شب گرسنه سر بربالین می گذارند ، به درد می آید. کدام انسان آزاده است که اینها را ببیند و نسوزد.

بنی آدم اعضای یکدیگرند، امَّا آیا رای ندادن می تواند التیام این دردهای کهنه و مزمن باشد؟ آیا انتخاب بهترین مسئول نمی ­تواند مرهمی بر این دردها باشد؟

مستکبران و خائنانی که سالها است دندان طمع برای چند پاره کردن وطن و به تاراج بردن منابع ملی تیز کرده اند، با رای ندادن ما مایوس می شوند یا وقیح تر؟  مسلما دشمنان وطن منتظر از هم گسیختگی ملت هستند. مسلما آنها ایران سربلند را نخواهند خواست.

اینک هنگامه انتخاب است. انتخاب برای خود، برای وطن، برای تمام گرسنگان وطن، برای آنهایی که بخاطر بی ­عدالتی و تبعیض اسیر چنگال درد و فقر هستند. این ما هستیم ، مردم وطن که انتخاب می کنیم. انتخاب می کنیم مشارکت یا عدم مشارکت را. انتخاب می ­کنیم سرنوشت دیگران را. سرنوشت تسلط یا عدم تسلط اجانب بر جان و مال مردم را ، تعیین می کنیم که جهان ما را مردمی واحد و عزَّت مند ببیند یا مردمی از هم گسیخته؟ این ما هستیم که روزگار کودکان، زنان، و فقرا را برای چند سال ترسیم می­ کنیم. این انتخاب ما است که خون دادن شهیدان و جهاد جوانان غیور وطن را معنی می دهد.

آری مساله این است رای دادن یا ندادن!